Ιστορίες για αγρίους

Μετά από απαίτηση του lukuliuS, ας γράψω μερικά σκηνικά από το στρατό για να γελάσει το χειλάκι μας.

Την πρώτη Τετάρτη στο κέντρο έχουμε φακές. Τρώμε κανονικά και μπορώ να πω ότι δεν ήταν και πολύ χάλια. Ένας φίλος μου ήταν υπηρεσία μαγειρεία εκείνη τη μέρα. Τον βλέπουμε το βράδυ, διότι ως γνωστόν τα μαγειρεία στο Χαϊδάρι είναι μέγα παλούκι και κρατάει 24ωρο.

- Δεν πιστεύω να φάγατε τις φακές.

- Ε, φυσικά τις φάγαμε γιατί;

- Την κατσαρόλα που ψήθηκαν την καθαρίσαμε με τη σφουγγαρίστρα (με την οποία πριν φυσικά είχε γίνει το πάτωμα)! Και μιλάμε για πάτωμα στο οποίο πάτησαν 1000 φαντάροι.

Γενικά όσο ήταν παλιοί ακόμα στα μαγειρεία όλα ήταν πολύ βρώμικα. Μόλις μπήκαν νεοσύλλεκτοι και επειδή εμείς τα τρώγαμε, τα πάντα έγιναν πολύ πιο καθαρά.

Το απόλυτο σόου ήταν στην πρώτη βολή. Καταλαβαίνετε ότι το 99% δεν είχε ξαναπιάσει όπλο στη ζωή του. Το τι σφαίρες έπεσαν στα 10 μέτρα δε λέγεται. Γενικά ο κόσμος δεν την πάλευε. Ο πιο θεός όμως από όλους ήταν ένας τύπος από το Θερμό Αγρινίου.
Δίνει ο αξιωματικός βολής το παράγγελμα να δουν το στόχο πριν πυροβολήσουν.
«Ένα είδον», φωνάζει ο πρώτος. «Δύο είδον» ο δεύτερος … «έξι είδον» ο προηγούμενος και έρχεται η σειρά του θεού και τι κάνει λέτε; Αρχίζει και πυροβολάει σαν τρελός και τελειώνει και τις 10 σφαίρες σε χρόνο dt. Δεν είναι τυχαίο που έμαθα μετά ότι τελείωσε το γυμνάσιο με 10.2 μέσο όρο. (Αλήθεια πώς γίνεται αυτό όταν έχεις μαθήματα π.χ γυμναστική με άνω του 18 βαθμό; Δύο φορές θεός!)

Και ερχόμαστε στον αγαπημένο μας διοικητή. Παντρεμένος με 3 παιδιά, είχε το θράσος να φέρνει στο στρατόπεδο τη Ρωσίδα γκόμενα του. Μάλιστα ζητούσε και 2^ο πιάτο φαγητό από το μαγειρείο για να την ταϊζει. Την πηδούσε και μες στο στρατόπεδο εννοείται. Και μετά είχε το θράσος να βγαίνει στην αναφορά και να ρίχνει το βρισίδι αβέρτα. Μάλιστα όταν έφευγε από το στρατόπεδο με το αυτοκίνητο και τύχαινε να είμαστε αναφορά λόχου, με εντολή του λοχαγού κλίναμε επ’ αριστερά και του βαρούσαμε προσοχή. Με τη Ρωσίδα μέσα στο αμάξι.

Τις πρώτες δε μέρες που πήγαμε φαντάρος τον έπιασε επί τόπου να πηδάει και μια ΕΠΟΠίνα. Μτε τη γυναίκα του φυσικά ζει κανονικά. Γι αυτό και έφερνε τις γκόμενες στο στρατόπεδο.

Και τελευταίο σκηνικό με τον τύπο. Για να πάρουμε μια άδεια να πάμε σπίτια μας εμείς της επαρχίας, ήθελε να πάμε στο γραφείο του ένας ένας (200 άτομα!) να μας την υπογράψει. Αναρωτιόμουν κι εγώ ποιο το νόημα αυτής της κίνησης.

Μπαίνω μέσα και παρουσιάζομαι.

- Και πού πας εσύ;

- Ρόδο κύριε Διοικητά

- Ο πατέρας σου τι δουλειά κάνει;

- Δουλεύει στην τάδε τράπεζα

- Θα τον ρωτήσεις και δευτέρα πρωί θα έρθεις και θα μου πεις για τα στεγαστικά δάνεια που δίνει η τράπεζα.

Κατάλαβες; Δε φτάνει ο καραγκιόζης που μας έβγαλε τον αδόξαστο για να βγούμε από την πύλη, ήθελε και ρουσφέτια. Και τα ζητούσε έτσι χύμα.

Σε ένα άλλο παιδί που του είπε ότι ο πατέρας του ήταν αγρότης και είχε ελιές, του ζήτησε μπιτόνια με λάδι. Ο μικρός ψαρώνει και σκάει μύτη Δευτέρα πρωί με 2 μπιτόνια λάδι παραμάσχαλα..Το τι δούλεμα έφαγε το μαντεύετε.

Και αυτό τον άνθρωπο τον πληρώνουμε εμείς οι πολίτες αυτής της χώρας..