9/11..τελικά τι έγινε;

Άραγε ποτέ θα μάθουμε την αλήθεια για το τι ακριβώς έγινε την 11η Σεπτεμβρίου στην Αμερική; Σίγουρα οι Αμερικάνοι δεν έχουν αφήσει όλη την αλήθεια να βγει προς τα έξω. Είναι πολύ πιθανό μάλιστα η αλήθεια να είναι τελείως διαφορετική από αυτή που πιστεύουμε.

Π.χ δείτε εδώ κάποια στοιχεία για το χτύπημα στο Πεντάγωνο που δεν ξέραμε.

Ή εδώ ίσως το πιο πλήρες βίντεο για τα γεγονότα εκείνης της μέρας.

Είναι καλό να στείλετε τα link και σε φίλους γιατί είναι πραγματικά πολύ ενδιαφέροντα.

Πού είσαι ρε Στέφανε;

Μετά από μήνες ας γράψω κάτι και στο blogάκι μην τυχόν και αποφασίσει η Google κάποια στιγμή να μου απενεργοποιήσει το λογαριασμό.

Λοιπόν τα νέα έχουν ως εξής.
Μένω πλέον Αθήνα εδώ και κανά μήνα. Είμαι σε φάση αναζήτησης όσον αφορά τα επαγγελματικά μου. Έχω κλείσει αισίως 10-15 συνεντεύξεις ως τώρα. Βέβαια θα μου πείτε μετά από τόσες συνεντεύξεις δε βρήκες ρε αγόρι μου γλυκό μια δουλίτσα να ησυχάσεις κι εσύ και να μην ψάχνεις άλλο;
Δεν είναι τόσο απλά τα πράγματα. Δυστυχώς είμαι εκλεκτικός και ψάχνω κάτι που θα μου αρέσει και θα έχει προοπτικές για μένα. Ξέρω ότι δεν πρόκειται να μείνω στη δουλειά για πολύ καιρό αν δε μου αρέσει, οπότε καλύτερα ας κάνω λίγο παραπάνω ψάξιμο τώρα. Πάντως με μια πρώτη διαπίστωση δε διαφωνήσω με την εικόνα που έχουν και όλοι οι άλλοι Έλληνες. Η εργασία στον ιδιωτικό τομέα στην Ελλάδα γίνεται υπό τραγικές συνθήκες. Είναι πολύ μεγάλο ψέμα ότι οι Έλληνες είναι τεμπέληδες και δε δουλεύουν. Για τραβήξτε λίγο στις ιδιωτικές εταιρείες να δείτε κάτι 10ωρα και 12ωρα που τραβάνε και πόσο τους πληρώνουν. Είναι για γέλια και για κλάματα μαζί.

Έχω πολλά πράγματα στο μυαλό μου, αλλά σίγουρα δεν πρόκειται να ξεκαθαρίσουν άμεσα. Σιγά σιγά όλα θα πάρουν το δρόμο τους. Δε θέλω να αγχώνομαι. Απλά το μόνο που εύχομαι είναι να μην επαναπαυθώ στο μέτριο και στο λίγο και πάψω να προσπαθώ για το καλύτερο κάποτε. Αν το καταφέρω αυτό (και φυσικά έχω την υγεία μου), δεν έχω να φοβάμαι τίποτα.

Καλή χρονιά να 'χουμε!

Τελευταία μέρα του χρόνου κι εγω κλασικά είμαι μέσα..

Μα επιτρέπεται να απολύομαι και να είμαι για τέταρτη συνεχόμενη μέρα μέσα; Και αύριο Πρωτοχρονιά το ίδιο και μεθαύριο..μέχρι την Τετάρτη που υπάρχει πιθανότητα να βγω. 8 μέρες μέσα τουλάχιστο δηλαδή! Και όχι μόνο είμαι μέσα αλλά και τρώω απίστευτο χώσιμο γαμώ το στρατό τους γαμώ.
Η πιο μεγάλη φρίκη είναι ότι είμαι σπίτι μου και δεν μπορώ να βγω. Είναι όλοι οι φίλοι μου εδώ και έχω να τους δω από τη γιορτή μου στις 27 (που έγινε πανικός:)). Anyway, υπομονή..

Καλή χρονιά σε όλους σας εύχομαι! Το 2005 ήταν μια πολύ δύσκολη χρονιά για τον περισσότερο κόσμο. Μετά το δίσεκτο 2000 για μένα ήταν η αμέσως πιο δύσκολη. Ας ευχηθούμε όλα να πάνε καλύτερα από του χρόνου. Είμαι από τη φύση μου αισιόδοξος.

Υ.Γ Ρε παιδιά συμφωνείτε ότι η τύχη βοηθάει τους τολμηρούς; Εγώ προσπαθώ και την κυνηγάω την τύχη μου θεωρώ αλλά δε μου κάθεται με τίποτα σε ορισμένα πράγματα. Και βλέπεις άλλους να μην κάνουν τίποτα και να τους έρχονται όλα όπως τα θέλουν. Αυτό με το οποίο συμφωνώ είναι ότι κανείς δεν τα 'χει όλα. Άλλος είναι πιο τυχερος σε ένα τομέα και άλλος σε άλλο.

Ακούω καμπάνες Χριστουγέννων ή .. λελε-δόνια;

Αχ αχ αχ αχ...Χάθηκα και είμαι ασυγχώρητος.

Τι να πω τώρα; Ότι πνιγόμουνα στη δουλειά; Παπ..ια μάντολες που λέει και ο Γεωργίου. Αφού ούτε δουλειά έχω ούτε έκανα κάτι αξιόλογο στη ζωή μου τον τελευταίο καιρό. Φαντάρος συνεχίζω να είμαι, για κανά μήνα όμως ακόμα το πολύ.
Ή μήπως να πω ότι έγινε κάτι συνταρακτικό στη ζωή μου που παράτησα τα πάντα; Μπα ούτε αυτό συνέβη, μάλλον ευτυχώς..

Απλά η ρουτίνα με είχε σκοτώσει. Δεν είναι και λίγο να ξυπνάς κάθε μέρα στις 6. Αν δεν είχα το πρωινό ξύπνημα δε θα με χαλούσε τόσο πολύ ο στρατός. Να ξυπνήσεις στις 9 βρε αδερφέ σαν άνθρωπος. Και να σου δίνουν πότε πότε και καμιά μέρα μέρα off τα σ/κ. Υπάρχει μεγαλύτερο σκότωμα από το να βγαίνεις και να ξενυχτάς Σάββατο βράδυ και Κυριακή 7 το πρωί να ΄σαι μέσα;
Από τον ιούλιο που πήρα την προηγούμενη άδεια μέχρι πριν 20 μέρες που ξαναπήρα ξυπνούσα κάθε πρωί την προβλεπόμενη ώρα. Ούτε Κυριακές ούτε αργίες ούτε τίποτα. Ουαου! Τώρα που το σκέφτομαι, δικαιολογημένα όλο τον ελεύθερο χρόνο στις εξόδους μου κοιμάμαι.

Πρέπει σιγά σιγά να αρχίσω να φτιάχνω τη ζωή μου γιατί έχω αδρανοποιηθεί πλήρως. Δν έχω κουράγιο τίποτα να κάνω.

Προς το παρόν όμως ας περάσω καλά τις γιορτές. Χριστούγεννα στο νησάκι μου είναι τρέλα, χρόνια τώρα!

Ο Γιάννης και η Ελένη

Και πάλι από τον καταπληκτικό paparazzi στο contra.gr:

Ας φανταστούμε ένα υποθετικό ζευγάρι. Τον Γιάννη και την Ελένη.

Γνωρίζονται τυχαία σε ένα πάρτυ και ο Γιάννης ζητά από την Ελένη να πάνε σινεμά. Αυτή δέχεται και τα περνάνε καλά. Μερικές μέρες αργότερα βγαίνουν για φαΐ και πάλι περνούν καλά. Αρχίζουν να βλέπονται τακτικά και μετά από λίγο γίνονται ένα ωραίο ζευγάρι. Και ένα βράδυ, ενώ ο Γιάννης πηγαίνει την Ελένη σπίτι της, μια σκέψη περνά από το μυαλό της και χωρίς να το πολυσκεφτεί την εκφράζει φωναχτά:

- Καλά, έχεις καταλάβει ότι σήμερα κλείνουμε 6 μήνες;

Και κατόπιν, πέφτει σιγή στο αυτοκίνητο! Τόσο πυκνή σιγή που μπορείς να την κόψεις με το μαχαίρι!

Η Ελένη σκέφτεται:
"Θεέ μου! Μήπως τον πείραξε που το είπα αυτό; Μήπως νιώθει περιορισμένος από τη σχέση μας; Μήπως νομίζει ότι προσπαθώ να τον πιέσω σε κάποιο είδος υποχρέωσης που δεν θέλει; Ή δεν είναι σίγουρος;"

Ο Γιάννης σκέφτεται:
"Πω-πω! Έξι μήνες!"

Και η Ελένη σκέφτεται:
"Αλλά εδώ που τα λέμε, ούτε κι εγώ είμαι σίγουρη ότι θέλω ένα τέτοιο είδος σχέσης. Μερικές φορές θα ήθελα περισσότερο χώρο. Να μπορώ να σκεφτώ αν με ικανοποιεί η σχέση μας καθώς πηγαίνουμε σταθερά προς... Αλήθεια, που πηγαίνουμε; Θα συνεχίζουμε να βλεπόμαστε με αυτόν τον τρόπο; Μήπως εμφανίζεται η προοπτική του γάμου μπροστά; Με παιδιά; Μια ολόκληρη ζωή μαζί; Είμαι έτοιμη γι αυτό το επίπεδο δέσμευσης; Τι ξέρω πραγματικά γι αυτόν τον άνθρωπο;"

Ο Γιάννης σκέφτεται:
"...Χμμμ. Αυτό σημαίνει ότι ήτανννν.... χμμμμ... Φεβρουάριος όταν αρχίσαμε να βγαίνουμε... Τότε που μόλις είχα πάρει το αυτοκίνητο από σέρβις... Χμμμ που σημαίνει... Για στάσου να δω τα χιλιόμετρα. Φτου! Γαμώτο! Ξέχασα την αλλαγή λαδιών!"

Η Ελένη σκέφτεται:
"Ωχ! Είναι ταραγμένος! Φαίνεται στο πρόσωπό του. Για ποιόν λόγο όμως ταράχτηκε; Μήπως τα βλέπω όλα λάθος; Μήπως θέλει περισσότερο δέσιμο η σχέση μας; Μήπως κατάλαβε πριν από εμένα ότι εγώ έχω επιφυλάξεις; Να δεις που αυτό είναι! Γι αυτό δεν λέει τίποτε. Φοβάται ότι θα τον απορρίψω."

Εντωμεταξύ, ο Γιάννης σκέφτεται:
"Αλλά αυτήν την φορά θα το κοιτάξουν το σασμάν! Όχι σαν την άλλη φορά... Δήθεν το κρύο και μαλακίες! Τι κρύο; Με 25 βαθμούς; Πλήρωσα μια περιουσία και μου βγαίνει το χέρι να βάλω μια ταχύτητα!"

Η Ελένη σκέφτεται:
"Έχει θυμώσει! Και δεν τον κατηγορώ. Στη θέση του κι εγώ θα ήμουν θυμωμένη... Νιώθω τόσο ένοχη, αλλά δεν φταίω που νιώθω έτσι... Απλά δεν είμαι σίγουρη..."

Ο Γιάννης συνεχίζει:
"Καλά, έτσι και μου πουν τίποτε ότι δεν καλύπτεται από την εγγύηση θα γίνει χαμός! Αυτό θα πουν τα καθίκια, το ξέρω!"

Και η Ελένη:
"Ίσως είμαι τελειομανής... Να περιμένω τον ιππότη με το άσπρο άλογο, την στιγμή που είμαι δίπλα σε αυτόν τον άνθρωπο που με φροντίζει και νοιάζεται για 'μένα και που χαίρομαι κάθε στιγμή που είμαι μαζί του. Και τώρα υποφέρει επειδή είμαι εγωίστρια! Επειδή κάνω σαν κοριτσάκι που έχει διαβάσει ένα σωρό ρομάντζα.."

Ο Γιάννης:
"Εγγύηση! Θα τους πω να πάρουν την εγγύηση και να την χώσουν εκεί που ξέρουν!"

- Αγάπη μου, λέει η Ελένη
- Τι είναι; Απαντά ο Γιάννης
- Σε παρακαλώ... Μην βασανίζεις το εαυτό σου, λέει με μάτια γεμάτα δάκρυα. "Ίσως δεν θα έπρεπε... Νιώθω τόσο..." (και την παίρνουν τα κλάματα...)
- Μα τι έπαθες;
- Είμαι τόσο χαζή! Το ξέρω ότι δεν υπάρχει ούτε ιππότης, ούτε άλογο!
- Δεν υπάρχει άλογο;
- Νομίζεις ότι είμαι χαζή έτσι;
- Όχι βέβαια! Απαντά ο Γιάννης, ανακουφισμένος που ξέρει επιτέλους μια σωστή απάντηση!
- Να μωρέ! Απλά... ξέρεις... χρειάζομαι λίγο περισσότερο χρόνο... (Κατόπιν, ακολουθεί μια σιγή 15 δευτερολέπτων που ο Γιάννης προσπαθεί να βρει κάτι "ασφαλές" να πει) Και τελικά λέει:
-...ΟΚ!

Η γυναίκα, πολύ συγκινημένη του πιάνει το χέρι και λέει:
- Αγάπη μου... Πραγματικά νιώθεις έτσι;
- Πώς έτσι;
- Έτσι, σχετικά με τον χρόνο.
- Μα ναι, φυσικά!

Η Ελένη γυρνά και τον κοιτά βαθιά στα μάτια, προκαλώντας την ανησυχία του Γιάννη για το τι μπορεί τώρα να ξεστομίσει, ιδιαίτερα αν έχει σχέση με άλογο. Στο τέλος λέει:
- Σε ευχαριστώ αγάπη μου!
- Κι εγώ σε ευχαριστώ αγάπη μου, λέει ο Γιάννης με ιδιαίτερη σιγουριά.

Στο τέλος την αφήνει στο σπίτι της και εκείνη ξαπλώνει στο κρεβάτι, αισθανόμενη σαν μια μαρτυρική φιγούρα, εντελώς μπερδεμένη, κλαίει μέχρι το πρωί.

Ο Γιάννης γυρνά σπίτι του και παίρνοντας μια πίτσα, βλέπει στην τηλεόραση μια ταινία που έτυχε να δείχνει. Μια μικρή φωνούλα όμως μέσα του του λέει ότι κάτι σημαντικό παίχτηκε στο αυτοκίνητο αλλά είναι σίγουρος ότι δεν μπορεί να καταλάβει τι, οπότε και σταματά την προσπάθεια.

Την άλλη μέρα, η Ελένη βγαίνει με τις φίλες της και κουβεντιάζουν την υπόθεση περίπου για έξι ώρες. Με αφάνταστη ακρίβεια, θα αναλύσουν όλα όσα ειπώθηκαν, μέχρι την παραμικρή λεπτομέρεια, από όλες τις πιθανές οπτικές γωνίες. Θα συνεχίσουν να το συζητούν ξανά και ξανά, χωρίς ποτέ να φτάσουν σε οριστικά συμπεράσματα αλλά ταυτόχρονα και χωρίς να το βαριούνται.

Από την άλλη μεριά, ο Γιάννης, καθώς θα παίζει μπιλιάρδο με ένα φιλαράκι του, μια στιγμή, πριν να κάνει το σπάσιμο, θα σταματήσει και θα του πει:

- Να σε ρωτήσω κάτι ρε Κώστα; Μήπως η Ελένη είχε ποτέ άλογο;

Google....που στελνω το CV ειπαμε;

Από το φίλο μου και συναγωνιστή (για το μηνιάτικο των 8,62 € μιλώ φυσικά!!) Πάρη τα παρακάτω:

Μικρές ιστορίες καθημερινής παράνοιας απο τον κόσμο της
πληροφορικής. Αρκετό υλικό για να γελάς πολλές μέρες!

http://rinkworks.com/stupid/

Επίσης το παρακάτω άρθρο:

"Το να δουλεύει κανείς στο Google σημαίνει δημιουργική αντιμετώπιση των υπολογιστικών
προβλημάτων και εύρεση λύσεων εκεί που η διέξοδος από τους περιορισμούς μοιάζει αδύνατη.


Στο Google δεν βρίσκει κανείς τεχνικούς, προγραμματιστές και χρήστες που βαριούνται. Αντίθετα,η παιγνιδιάρικη διάθεση, η κουλτούρα και το χιούμορ συνυπάρχουν με την πολύ δουλειά σε ένα εργασιακό περιβάλλον που νοιάζεται για την καθημερινή υποστήριξη όλων των αναγκών του εργαζόμενου.


Εργασία και συνεργασία


Στο Google η εργασία γίνεται σε μικρές ομάδες, για να εξασφαλίζεται ο αυθορμητισμός, η δημιουργικότητα και η ταχύτητα.


Κάθε άποψη ακούγεται και κάθε ιδέα είναι σεβαστή. Είναι βέβαιο ότι η ιδέα ενός/μιας υπαλλήλου σήμερα, είναι το πρότζεκτ που θα γίνει πραγματικότητα αύριο. Τίποτε δεν χάνεται.


Επειδή οι καλές ιδέες, χρειάζονται υλικούς και ανθρώπινους πόρους για να πραγματοποιηθούν, το Google εξασφαλίζει ό,τι χρειάζεται για να γίνουν τα όνειρα πραγματικότητα.


Όλοι οι εργαζόμενοι στο Google έχουν 20% ελεύθερο χρόνο, στο ωράριό τους, για να ασχολούνται με ό,τι τους αρέσει περισσότερο. Αυτή η ελευθερία "γέννησε" το news.google.com το "Google Suggests" και τις διαφημίσεις στο περιεχόμενο άλλων δικτυακών τόπων.


Δέκα λόγοι για να εργάζεται κανείς στο Google


Κάθε εργαζόμενος στο Google έχει δικαίωμα:
1. Να βοηθήσει στην εξέλιξη του Διαδικτύου αναπτύσσοντας λογισμικό που φέρνει κοντά τους χρήστες.


2. Να εργάζεται σε δημιουργικό περιβάλλον που οδηγεί στην αυτοπραγμάτωση τον εργαζόμενο.


3. Να απολαμβάνει ιατρική παρακολούθηση (από γιατρό και οδοντίατρο), μασάζ και γιόγκα, γυμναστική και υγιεινό φαγητό, όλα δωρεάν, στο χώρο εργασίας.


4. Να εργάζεται και να μπορεί να παίζει ταυτόχρονα, σε ειδικά διαμορφωμένες αίθουσες.


5. Να παίρνει μετοχές της εταιρείας, άδεια μητρότητας και πατρότητας, να επιλέγει το
ασφαλιστικό και ιατρικό πρόγραμμα της αρεσκείας του.


6. Να τον/την νοιάζει μόνο η καινοτομία και το νέο.


7. Να έχει συναδέλφους πρώην πεζοναύτες, νευροχειρουργούς, παλαιστές.


8. Να απευθύνεται στο παγκόσμιο κοινό, σε όλες τις γλώσσες.


9. Να πετυχαίνει ό,τι οι άλλοι απλώς ονειρεύονται να κάνουν κάποτε.


10. Να τρώει δωρεάν στο χώρο εργασίας του.


Συμπέρασμα


Αν ο/η εργαζόμενος δεν έχει 20% ελεύθερο χρόνο για να κάνει το πάθος του μέσα στην
καθημερινότητα της εργασίας, το Google εκτιμά ότι σύντομα θα παραιτηθεί για να προσπαθήσει μόνος του σχηματίζοντας μικρή εταιρεία, συνεταιριζόμενος με συναδέλφους του.


Αν ο/η εργαζόμενος δεν έχει παροχές και κίνητρα υπολειτουργεί εις βάρος της εταιρείας, γι'αυτό το Google δίνει κίνητρα υλικά και ηθικά. Κίνητρα που αποτελούν την ειδοποιό διαφορά.


Αν ο χώρος εργασίας δεν είναι ιδανικός και υγιεινός, το Google θεωρεί ότι ο εργαζόμενος απλώς δεν θέλει να εργάζεται εκεί.


Αυτά για το Google."

Αχ..διακοπές!

Τι υπέροχη που είναι η άδεια το καλοκαιράκι!

Είμαι ήδη πάνω από βδομάδα εκτός στρατοπέδου και νιώθω υπέροχα. Εφαρμόζω αυτό ακριβώς που είχα υποσχεθεί: εκματαλλεύομαι το κάθε λεπτό της προσωρινής ελευθερίας μου.

Γύρισα από 6ήμερο ταξίδι στις Κυκλάδες - 3 μέρες Αμοργό, 3 μέρες Μύκονο. Ωραίος συνδυασμός για ηρεμία και ποιότητα διακοπών από τη μια και ξέφρενη ζωή και διασκέδαση από την άλλη. Δε μου φτάσανε όμως. Θέλω να ξαναπάω. Είμαι αχόρταγος; Ίσως. Το θέμα είναι όμως ότι όσο καλύτερα περνάς, τόσο περισσότερο δυσκολέυεσαι να προσαρμοστείς στη σκληρή πραγματικότητα μετά.

Τα γεγονότα στο Λόνδινο δεν τα έζησα πολύ έντονα γιατί λόγω των διακοπών δεν έβλεπα πολλές ειδήσεις. Σκέφτομαι όμως ότι ένα χρόνο πριν έμενα σε κείνη ακριβώς τη γειτονιά που σκάσανε οι βόμβες και για ένα ολόκληρο καλοκαίρι δεν το είχα κουνήσει ρούπι από τη Αγγλία. Το King's Cross ήταν πέντε λεπτά από την εστία μου, ενώ η Tavistock Square ήταν ακριβώς πίσω από το UCL και περνούσα κάθε πρωί από αυτή για να πάω στο πανεπιστήμιο. Δε θέλω να σκέφτομαι τι θα γινόταν αν αυτό ειχε γίνει ένα χρόνο πριν. Κυρίως γιατί δεν ξέρω πώς θα την πάλευαν οι δικοί μου άνθρωποι αν δεν μπορούσαν να επικοινωνήσουν μαζί μου και ξέροντας το δρομολόγιο που κάνω κάθε πρωί. Και γω αν ήμουν στη θέση τους θα τρελλαινόμουνα.