Αν δεν έχεις βύσμα, την έκατσες..!

Ο Στρατός είναι το πιο άδικο και το πιο αναξιοκρατικό σύστημα στην Ελλάδα by far. Φανταστείτε πόση διαφθορά και αδικία υπάρχει σε όλα γύρω μας. Ε λοιπόν αυτά δεν πιάνουν μία μπροστά του. Ο στρατός είναι πολύ χειρότερος.

Καταρχήν υπάρχει τεράστια διαφορά ανάμεσα στα τρία σώματα. Για μένα όταν λέει κάποιος ότι πήγε στρατό εννοεί το Στρατό Ξηράς. Εκεί ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα αυτά που ακούμε από τους πατεράδες μας και από τους φίλους που έχουν πήξει. Είσαι όλη μέρα σε αγγαρείες που βαφτίζουν υπηρεσίες, κάνεις όμως και το βραδινό σου περίπολο ή σκοπέτο. Κοιμάσαι ελάχιστα, εξαντλείσαι και γενικότερα τρως απίστευτη εμπλοκή. Ειδικά με τη μείωση των ατόμων τα τελευταία χρόνια, μπορεί η θητεία να είναι λιγότερη, περνάς όμως σαφώς χειρότερα.
Φυσικά τα χειρότερα είναι στα στρατόπεδα της παραμεθορίου και ειδικά του Έβρου όπου απ’ότι μαθαίνω είναι τραγική η κατάσταση.
Αντίθετα, όσοι υπηρετούν αεροπορία και ναυτικό θα πρέπει να αισθάνονται ιδιαίτερα τυχεροί. Υπηρετούν μια «ειδικού τύπου» θητεία που δεν έχει καμία σχέση με το πεζικό. Η παραμεθόριος τους μπορεί να είναι Ασπρόπυργος, Πάρνηθα, Ελληνικό, Σαλαμίνα κλπ. Επίσης τα μισά σχεδόν Σαββατοκύριακα είναι έξω. Ξέρετε τι είναι να βγαίνεις από το στρατόπεδο Παρασκευή απόγευμα και να μπαίνεις Δευτέρα πρωί? Οι άνθρωποι υπηρετούν τη μισή θητεία. Τι να λέμε τώρα..

Όταν κάποιος λοιπόν είναι σε «μαύρο» στρατόπεδο στην παραμεθόριο με τον Τούρκο το βράδυ φάτσα κάρτα και βγαίνει μια φορά το μήνα πώς μπορεί να συγκριθεί με αυτόν που κάνει θητεία στο Ελληνικό και τις μισές μέρες δεν πάει καν ενώ από τις υπόλοιπες τις μισές είναι έξω? Μιλάμε για την απόλυτη ΑΔΙΚΙΑ!
Φυσικά αναφέρομαι σε μέσες καταστάσεις. Είναι δυνατό να βρείς και άτομα στη αεροπορία που πήζουνε και στο πεζικό να περνάνε καλά. Σαν μέσες όμως τιμές δε συγκρίνονται.
Ακόμα όμως και μες στο ίδιο στρατόπεδο είναι δυνατό να υπάρχουν άτομα που τη περνάνε ζάχαρη ενώ όλοι οι υπόλοιποι πήζουνε. Π.χ οδηγός στρατηγού: η απόλυτη βυσματική θέση. Ούτε υπηρεσίες ούτε τίποτα. Τις περισσότερες φορές μάλιστα ο στρατηγός έχει δικό του αμάξι και εσύ δεν το κουνάς από το σπιτάκι σου!

Γενικότερα, για μένα το αίσθημα αδικίας του απλού φαντάρου όταν βλέπει να τον χώνουνε και οι άλλοι να «ξύνουνε» είναι το μεγαλύτερο πρόβλημα του ελληνικού στρατού. Λύση? Φυσικά και δεν υπάρχει. Από τότε που κάνανε την αεροπορία και το ναυτικό ίσο αριθμό μηνών με το στρατό ξηράς θα γίνεται σφαγή για το ποιος θα πρωτομπεί σε αυτά. Όποιος πρόλαβε τον Κύριον Είδε..
Δυστυχώς εγώ δεν ήξερα τι παίζει πριν μπω. Είμαι και κατά του βύσματος γενικα. Η κατάληξη είναι ότι είμαι στο σπίτι μου και περνάω χάλια. Δυστυχώς την πάτησα και τώρα πρέπει να κάνω υπομονή για 9.5 μήνες..