Ακούω καμπάνες Χριστουγέννων ή .. λελε-δόνια;

Αχ αχ αχ αχ...Χάθηκα και είμαι ασυγχώρητος.

Τι να πω τώρα; Ότι πνιγόμουνα στη δουλειά; Παπ..ια μάντολες που λέει και ο Γεωργίου. Αφού ούτε δουλειά έχω ούτε έκανα κάτι αξιόλογο στη ζωή μου τον τελευταίο καιρό. Φαντάρος συνεχίζω να είμαι, για κανά μήνα όμως ακόμα το πολύ.
Ή μήπως να πω ότι έγινε κάτι συνταρακτικό στη ζωή μου που παράτησα τα πάντα; Μπα ούτε αυτό συνέβη, μάλλον ευτυχώς..

Απλά η ρουτίνα με είχε σκοτώσει. Δεν είναι και λίγο να ξυπνάς κάθε μέρα στις 6. Αν δεν είχα το πρωινό ξύπνημα δε θα με χαλούσε τόσο πολύ ο στρατός. Να ξυπνήσεις στις 9 βρε αδερφέ σαν άνθρωπος. Και να σου δίνουν πότε πότε και καμιά μέρα μέρα off τα σ/κ. Υπάρχει μεγαλύτερο σκότωμα από το να βγαίνεις και να ξενυχτάς Σάββατο βράδυ και Κυριακή 7 το πρωί να ΄σαι μέσα;
Από τον ιούλιο που πήρα την προηγούμενη άδεια μέχρι πριν 20 μέρες που ξαναπήρα ξυπνούσα κάθε πρωί την προβλεπόμενη ώρα. Ούτε Κυριακές ούτε αργίες ούτε τίποτα. Ουαου! Τώρα που το σκέφτομαι, δικαιολογημένα όλο τον ελεύθερο χρόνο στις εξόδους μου κοιμάμαι.

Πρέπει σιγά σιγά να αρχίσω να φτιάχνω τη ζωή μου γιατί έχω αδρανοποιηθεί πλήρως. Δν έχω κουράγιο τίποτα να κάνω.

Προς το παρόν όμως ας περάσω καλά τις γιορτές. Χριστούγεννα στο νησάκι μου είναι τρέλα, χρόνια τώρα!