Δεν τους μπορώ άλλο!

Να μου το λέγανε ότι θα καταντήσω τόσο γκρινιάρης δε θα το πίστευα. Φαίνεται όμως ότι είναι η μοίρα του καθένα στο στρατό να περνάει αυτή τη φάση.

Έχει παρατραβήξει όμως το σκηνικό. Είπαμε κλεισούρα, υπηρεσία, μπινελίκια, χώσιμο και απίστευτη δουλειά ως ένα βαθμό. Είμαι μόνο 3 μηνών φαντάρος και τα χω βαρεθεί ήδη όλα αυτά όμως. Δεν αντέχω άλλο. Μου παίρνουν ένα χρόνο από τη ζωή μου οι πούστηδες και δεν μπορώ εύκολα να το χωνέψω.

Πόσες φορές έχω ζηλέψει τις γυναίκες δε λέγεται. Το υπόσχομαι από εδώ: θα κάνω τα πάντα ώστε στο σπίτι μου ούτε να μαγειρεύω, ούτε να κάνω πολλές δουλειές, ούτε τίποτα:) Αφήνω ένα μικρό περιθώριο επειδή είμαι καλό παιδί και δε μ αρέσει να χώνω τους άλλους;) Κάπως όμως πρέπει και οι γυναίκες να ξεπληρώσουν το χρέος τους προς εμάς. Απόλυτη ισότητα των δύο φύλων δεν μπορεί να υπάρξει, από τη στιγμή που οι γυναίκες δεν πάνε στρατό. Αυτό το γεγονός αλλάζει τις ισορροπίες από μόνο του. Πάει και τελείωσε.