Kλασίδα ελληνίδα μαμά - Σας θυμίζει κάτι;

Σήμερα νιώθω πολύ έντονη την ανάγκη να μιλήσω για έναν άνθρωπο που κατά πάσα πιθανότητα δεν πρόκειται να το διαβάσει ποτέ αυτό το post – τη μητέρα μου.

Θεωρώ ότι ο τίτλος την περιγράφει απόλυτα. Είναι η κλασίδα ελληνίδα μαμά. Εκεíνη που δίνει τα πάντα για τα παιδιά της και έχει αφιερώσει όλη τη ζωή της να τα φροντίζει. Κι όταν λέω ΟΛΗ, το εννοώ.

Δε δούλεψε ποτέ της. Παρά το ότι το ήθελε πολύ, αποφάσισε να μείνει μια ζωή κλεισμένη στο σπίτι να μας φροντίζει. Τα τελευταία χρόνια έχω αρχίσει να καταλαβαίνω τι τεράστια θυσία ήταν αυτή. Η Ρόδος είναι ένα άκρως τουριστικό νησί, όπου όλοι σχεδόν οι κάτοικοι κάποια σχέση έχουν με τον τουρισμό. Κανένα μαγαζί, κανένα ενοικιαζόμενο, όλο και κάτι παίζει σε κάθε οικογένεια για ένα έξτρα εισόδημα. Αν και είχε πολλές ευκαιρίες, η μητέρα μου δεν ασχολήθηκε με τίποτα. Θυμάμαι είχε ανοίξει κάποτε ένα τουριστικό πρακτορείο για κάνα χρόνο, αλλά επειδή είδε ότι δεν προλάβαινε να είναι αυτή που ήθελε απέναντί μας και επειδή της γκρινιάζαμε, αποφάσισε να το παρατήσει.

Είμαι πολύ τυχερός που πήρε αυτή την απόφαση. Μπορεί να μην είχαμε ποτέ λεφτά, αλλά ουδόλως με απασχολεί αυτό. Ίσα ίσα δε μας έλειψε ποτέ τίποτα.

Ένα άλλο απωθημένο της ήταν ότι ήθελε να σπουδάσει. Δεν τα κατάφερε ποτέ όμως. Μεγάλωσε μέσα σε μια πολύ φτωχή αγροτική οικογένεια σε ένα πολύ φτωχό χωριό της Ρόδου. Πολύ δύσκολο λοιπόν να βρεθούν χρήματα για σπουδές. Η μόνη διέξοδος από το σπίτι της ήταν να παντρευτεί.

Αυτή είναι η μητέρα μου. Ένας άνθρωπος που θυσίασε τη ζωή της για την οικογένειά της. Ο πατέρας μου δούλευε μια ζωή μέχρι αργά, οπότε η μητέρα μου αναλάμβανε τα πάντα στο σπίτι.

Μας φρόντισε τόσο πολύ που θεωρώ μας έχει καλομάθει εμένα και τον αδερφό μου. Την κάναμε πραγματικά ότι θέλαμε. Η ευχή μας διαταγή της. Σαν μαγείρισσα δε είναι καταπληκτική. Τα φαγητά της είναι τόσο ωραία που έχουν γίνει μέτρο σύγκρισης και συνήθως όταν πηγαίνουμε τραπέζι σε άλλο σπίτι, ξενερώνω με τα φαγητά εκεί. Να δω πώς θα προσαρμοστώ σε μια κατάσταση που η γυναίκα μου αύριο-μεθαύριο δε θα μαγειρεύει εξίσου καλά ή να μην πω ότι μπορεί πολλές μέρες να μη μαγειρεύει καθόλου:) Για το δε τελευταίο καιρό να μη μιλήσω καθόλου. Προχτές με ρωτάει «Τι θες για βραδυνό» και της λέω για πλάκα «μια μηλόπιτα και ένα καταϊφι». «Οκ» μου λέει και μου τα φτιαξε!

Δεν είμαι κανένας μαμάκιας. Καμία σχέση. Μένω μόνος μου από τα 18 (είμαι 25). Πάντα μ’ άρεσε να μένω μακριά από τους γονείς μου. Γιατί έτσι αποκτούσε ομορφιά και ο χρόνος που ΄μενα μαζί τους. Χωρίς γκρίνια, αγαπημένοι. Έμενα ακριβώς όσο χρειαζόταν για να μην αρχίσει η τριβή. Και τώρα αναγνωρίζω πόσα έχουν κάνει για μένα. Δεν ξέρω αν εγώ μπορώ να δώσω τα μισά απο αυτά στα παιδιά μου. Έχουν ανεβάσει τον πήχυ πολύ ψηλά.