Σάββατο, Δεκεμβρίου 31, 2005

Καλή χρονιά να 'χουμε!

Τελευταία μέρα του χρόνου κι εγω κλασικά είμαι μέσα..

Μα επιτρέπεται να απολύομαι και να είμαι για τέταρτη συνεχόμενη μέρα μέσα; Και αύριο Πρωτοχρονιά το ίδιο και μεθαύριο..μέχρι την Τετάρτη που υπάρχει πιθανότητα να βγω. 8 μέρες μέσα τουλάχιστο δηλαδή! Και όχι μόνο είμαι μέσα αλλά και τρώω απίστευτο χώσιμο γαμώ το στρατό τους γαμώ.
Η πιο μεγάλη φρίκη είναι ότι είμαι σπίτι μου και δεν μπορώ να βγω. Είναι όλοι οι φίλοι μου εδώ και έχω να τους δω από τη γιορτή μου στις 27 (που έγινε πανικός:)). Anyway, υπομονή..

Καλή χρονιά σε όλους σας εύχομαι! Το 2005 ήταν μια πολύ δύσκολη χρονιά για τον περισσότερο κόσμο. Μετά το δίσεκτο 2000 για μένα ήταν η αμέσως πιο δύσκολη. Ας ευχηθούμε όλα να πάνε καλύτερα από του χρόνου. Είμαι από τη φύση μου αισιόδοξος.

Υ.Γ Ρε παιδιά συμφωνείτε ότι η τύχη βοηθάει τους τολμηρούς; Εγώ προσπαθώ και την κυνηγάω την τύχη μου θεωρώ αλλά δε μου κάθεται με τίποτα σε ορισμένα πράγματα. Και βλέπεις άλλους να μην κάνουν τίποτα και να τους έρχονται όλα όπως τα θέλουν. Αυτό με το οποίο συμφωνώ είναι ότι κανείς δεν τα 'χει όλα. Άλλος είναι πιο τυχερος σε ένα τομέα και άλλος σε άλλο.

Πέμπτη, Δεκεμβρίου 15, 2005

Ακούω καμπάνες Χριστουγέννων ή .. λελε-δόνια;

Αχ αχ αχ αχ...Χάθηκα και είμαι ασυγχώρητος.

Τι να πω τώρα; Ότι πνιγόμουνα στη δουλειά; Παπ..ια μάντολες που λέει και ο Γεωργίου. Αφού ούτε δουλειά έχω ούτε έκανα κάτι αξιόλογο στη ζωή μου τον τελευταίο καιρό. Φαντάρος συνεχίζω να είμαι, για κανά μήνα όμως ακόμα το πολύ.
Ή μήπως να πω ότι έγινε κάτι συνταρακτικό στη ζωή μου που παράτησα τα πάντα; Μπα ούτε αυτό συνέβη, μάλλον ευτυχώς..

Απλά η ρουτίνα με είχε σκοτώσει. Δεν είναι και λίγο να ξυπνάς κάθε μέρα στις 6. Αν δεν είχα το πρωινό ξύπνημα δε θα με χαλούσε τόσο πολύ ο στρατός. Να ξυπνήσεις στις 9 βρε αδερφέ σαν άνθρωπος. Και να σου δίνουν πότε πότε και καμιά μέρα μέρα off τα σ/κ. Υπάρχει μεγαλύτερο σκότωμα από το να βγαίνεις και να ξενυχτάς Σάββατο βράδυ και Κυριακή 7 το πρωί να ΄σαι μέσα;
Από τον ιούλιο που πήρα την προηγούμενη άδεια μέχρι πριν 20 μέρες που ξαναπήρα ξυπνούσα κάθε πρωί την προβλεπόμενη ώρα. Ούτε Κυριακές ούτε αργίες ούτε τίποτα. Ουαου! Τώρα που το σκέφτομαι, δικαιολογημένα όλο τον ελεύθερο χρόνο στις εξόδους μου κοιμάμαι.

Πρέπει σιγά σιγά να αρχίσω να φτιάχνω τη ζωή μου γιατί έχω αδρανοποιηθεί πλήρως. Δν έχω κουράγιο τίποτα να κάνω.

Προς το παρόν όμως ας περάσω καλά τις γιορτές. Χριστούγεννα στο νησάκι μου είναι τρέλα, χρόνια τώρα!